ﺩﻭ ﺯﻥ
ﺍﭘﻴﺰﻭﺩ ﺍﻭﻝ :
ﺑﻪ ﻫﺎﻟﻪ ﻱ ﻗﺮﻣﺰ ﺩﻭﺭ ﭼﺸﻢ ﻏﻤﮕﻴﻨﺖ
ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﮔﺎﻡ ﻫﺎﻱ ﺳﻨﮕﻴﻨﺖ

ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎﻱ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﺎﺑﻴﻨﺖ
ﺑﻪ ﻓﻠﻔﻞ ﻭ ﻧﻤﮏ ﻭ ﭼﺎﻱ ﻭ ﺟﻮﺵ ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ

ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﮐﻮﭼﮏ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺕ
ﺑﻪ ﺧﺮﺟﻲ ﺍﻧﺪﮎ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﻱ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﺍﺕ

ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺷﮑﻞ ﻫﻢ ﺍﺕ
ﺟﻬﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺳﺖ ﺩﺳﺖ ﭘﺎﻳﻴﻨﺖ

ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻱ
ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﻱ ﭼﺮﮐﻴﻨﺖ

ﻏﺬﺍ ﺑﭙﺰ
ﺟﺎﺭﻭ ﮐﻦ
ﺑﺨﻮﺍﺏ
ﺭﺧﺖ ﺑﺸﻮﻱ
ﺷﺒﻴﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﻤﺮﻳﻨﺖ

ﻣﻴﺎﻥ ﺟﺎﺭﻭ ﮐﺮﺩﻥ،
ﭘﻴﺎﺯ ﺩﺍﻏﺖ ﺳﻮﺧﺖ !
ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻲ ﺷﺴﺘﻲ ...
ﺗﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﻪ ﭼﻴﻨﺖ !

ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺮﺩﻱ ﺭﻭﻱ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻥ
ﺑﻪ ﺍﺷﮏ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺗﺪﻓﻴﻨﺖ

ﺯﺑﺎﻥ ﻓﻨﺪﮎ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ
ﮐﻮﭼﻪ ﮔﺮﻳﺨﺖ
ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ ﺑﻮﻱ ﺑﻨﺰﻳﻨﺖ ...

ﺍﭘﻴﺰﻭﺩ ﺩﻭﻡ :
ﺑﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻱ ﺁﺑﻲ ﺯﻳﺮ ﭼﺸﻢ ﻏﻤﮕﻴﻨﺶ
ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎﺭ ﺑﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻻﻱ ﻣﻮﭼﻴﻨﺶ

ﺑﻪ ﻃﺮﺡ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺧﺴﺘﻪ ﻱ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺷﺪﻩ
ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺎﻧﺘﻮﻱ ﻃﺮﺡ ﺩﺍﺭ ﭘﺮﭼﻴﻨﺶ

ﺑﻪ ﻗﺮﺹ ﻫﺎﻱ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ
ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﻱ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﺎ ﺣﺮﻭﻑ ﻻﺗﻴﻨﺶ

ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺮ ﻓﺮﺍﺭ
ﺑﻪ ﺗﺮﻣﻴﻨﺎﻝ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﻴﻨﺶ

ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻫﺎﻱ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﺵ
ﺷﺒﻴﻪ ﺁﻭﺍﺯﻱ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﻤﺮﻳﻨﺶ

ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻲ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ
ﺑﻪ ﺧﻂ ﺩﺭﻫﻢ ﻣﺎﺗﻴﮏ ﻭﺍﺷﮏ ﭘﺎﻳﻴﻨﺶ

ﺑﻪﺍﻳﻨﮑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲﺍﺵ ﺳﺨﺖ ﻭﮐﻨﺪ ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ
ﺷﺒﻴﻪ ﺭﺩ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺍﺵ

ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺳﻮﺯﻥ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺒﺨﺶ ﺗﺠﻮﻳﺰﻱ
ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺻﻼ ﮐﺎﻓﻲ ﻧﺒﻮﺩ ﻣُﺮﻓﻴﻨﺶ

ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ
ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﺑﻐﻀﻬﺎﻱ ﺳﻨﮕﻴﻨﺶ ...

ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺮ ﻣﻴﺰﺩ
ﭘﺮﻧﺪ ﻩ ﺍﻱ ﺯﺧﻤﻲ ﺯﻳﺮ ﭼﺮﺥ ﻣﺎﺷﻴﻨﺶ

ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ...
ﺑﻪ ﺩﺭﻩ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮﺩ
ﻭ ﺳﻬﻢ ﺁﺗﺶ ﺷﺪ ﺭﻭﺳﺮﻱ ﺧﻮﻧﻴﻨﺶ ...
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
چند روزی مانده به آخرین تیک تاکِ زندگیم...