وقتی که دلتنگ می شوم
خودم را مهمان می کنم
به کافه ای در شهر
اما خالی از عشق
قهوه ای تلخ بر روی میز خاطره ها
می نوشم به عشق آرزوهای محال
و باز دلتنگ تر از همیشه
مهمان می کنم خودم را
به خیابانی که سنگ فرش آن
سراغ قدم هایت را می گیرند
چه خوب بود می آمدی
ابرهای تیره می باریدند
و باران مهمان ما می شد
همراه خاطره هایی
از جنس ماندن
مجید رفیع زاد
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
