[نیشتیمان ڕەشپۆشە، بۆیە ڕەشبینم]
ببورە ئاڵاکەم،
چوار ڕەنگی ڕەنگاڵای...
وەلێ لەژێرتا، هەر ڕەشم بینیوە
...
ببورە نیشتیمان
دەست پێنوس ناگرێ بۆستایشت،
لەژێر هەرئاسمانێک هەر پارچە زەویەک
تەنها خەمم چنیوە.
...
چیت بۆ بنوسم نیشتیمان؟
چۆن قەدماغەی برینت هەڵدەمەوە؟
لەشوێنێک ڕۆڵەی خۆتە گەزەت لێ دەگرێ
لەلەیەک دوژمنەو خستوتیە هەزار کەمینەوە.
...
یەزدان کەی لە شیوەن دەبم بێ بەری؟
کەی ڕەش فڕێدەم؟
تەواوبێ دەردەسەری
ئەی نیشتیمان چیە؟
ئەم خۆڕاگریەت؟
هەردەڵێی ئەیوب پەیامبەری
بەجەستەی هەزار زام و برینەوە
...
ئەی نیشتیمان هێواش بەوە
لەڕاکەڕاکی بێ ڕەنج و ئیسفادەت
ماندویەکی بێ داری
پێم بڵێ کێ
قومێ ئاوت دەدا بۆ حەسانەوەت؟
...
سەیری ئەستێرەکان ڕوناکیان چ کزبوە
لەمانگ بڕوانە لەجاران چەند تەنیاتربوە
لەباران بنواڕە چۆن تۆراوە لێت
لە ژیان بڕوانە، چەند بێ هیوا بوە پێت
...
بەڵێ بێ هیوام
ڕەشبینم،،،
چونکە هەر ڕەش دەبینم
تا ئاوا لەنگەرو خوارو خێچ و چەپ ڕێ بین
نەمن بەمورادو نەنیشتمان لە لوتکە دەبینم.
◇
[من بدبینم، چون سرزمینم سیاه پوش است]
معذرت می خواهم ای پرچم من،
گرچه چهار رنگ داری،
اما من زیر سایه ات فقط سیاهی دیده ام!
...
معذرت می خواهم ای سرزمینم،
قلم من توانایی ستایش تو را ندارد
چرا که زیر آسمان تو و گوشه به گوشه ی خاکت
تنها غم و اندوه انباشته ای.
...
چه چیزی برایت بنویسم ای سرزمین من؟
چگونه آثار ضرب و جرح تو را پاک کنم؟
که در جایی به فرزند خود آسیب و آزار می رسانی
و در جایی دیگر دشمن را در کمین گرفتار کرده ای.
...
آه ای خداوندا، کی من از شیون و زاری خلاصی می یابم؟
کی پیراهن سیاهم را از تن در خواهم آورد؟
کی تمام می شود این همه دردسر؟
این چه وطنی ست؟
این چه صبر و خویشتنداری ست؟
انگار که ایوب پیامبریم،
با تنی پر زخم و پر درد!.
...
ای وطنم آرام بگیر،
از تعجیل و زحمت های بی سود و فایده!
درمانده شده ای؟!
به من بگو چه وقت و چه کس؟
خستگی های تو را از تنت رفع خواهد کرد!
...
تماشا کن که ستارگان روشناییشان کم شده است
بنگر که ماه چه قدر تنهاتر شده است
باران را ببین که با تو قهر است
زندگی را می بینی که بی خیال و آرزویی برای تو مانده است؟
...
آری ناامیدم،
بدبینم،
زیرا فقط سیاهی دیده ام
تا چنین سربزیر و کج و در راه اشتباهیم
نه من به آرزوهایم می رسم و نه تو ای وطن، به اوج خواهی رسید.
شعر: ایمان نریمان
برگردان: زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
