از آدم ها متنفرم...
هرگاه میخواهم نسبت به آنها بی اعتنا باشم و این تنفر چندین ساله ای که آنها باعثش
بوده اند را دور بریزم، با رفتارشان مرا آزار داده و این نفرت را بیشتر می کنند. ترجیح میدهم در دنیایی دور از انسان ها زندگی کنم!
هر چقدر تنهاتر باشم زندگی برایم لذت بخش تر خواهد بود؛ زیرا دیگر هراس از دست دادن و تنفر از آنها را نخواهم داشت!
تنهایی برایم آرامشی وصف نشدنی به همراه دارد. زمانی که دور از هیاهوی این مردم هستم، امواجِ ساحلِ قلبم به آرامی حرکت
می کنند و من در لحظات تنهایی و سکوت طعم شیرین زندگی را میچشم و به زیبایی هایش پی میبرم.
برخی انسان ها چِندِش آورترین موجودات زمینی هستند، که هیچگاه تمایل همنشینی با آنها را دوست نداشته ام!
زیرا؛ همیشه از صحبت کردن با کسانی که رؤیایی در قلبشان نیست و نیز همه چیز را مانند ذهن خود کوچک میبینند دوری کرده ام!
من به این باور اعتقاد دارم که رؤیای انسان ها از درون قلبشان نشأت میگیرد، زیرا آنچه را که از درون قلبت به آن ایمان داشته باشی، به وقوع خواهد پیوست، اگرچه دور و دیر اما همه چیز بستگی به تلاش و باور قلبی خودت دارد...
هر چقدر بزرگتر می شوم، بیشتر به این، موضوع پی میبرم که دوری از برخی انسان ها، برای سلامت روح و روانمان ضروری و واجب است!
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
