باید بگویم بشنوی اما... بماند...
بگذار تا این قصه در اینجا بماند
من این طرف تو آنطرف هستی در این شعر
در «ما»ی ما دو «من» چرا تنها بماند؟
یک من سراپا خوبی و زیبایی و عشق
یک من فقط در حسرتی زیبا بماند
این رسم عشق و عاشقی هرگز نبوده
اینگونه گر باشد ، چرا دنیا بماند؟
ویران شود دنیای بی تو ، بی محبت
دنیا مبادا بی وصال ما بماند
من داستان عشق را اینگونه دیدم:
قوی سفیدی در دل دریا بماند...
پشتِ سر هر قطره اشکم، داستانی ست
باید بگویم بشنوی اما... بماند...
بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
