دست من گیر که این غمزده تنها شده است
عاشقم باش که دل خانه ی غم ها شده است

جان و دل باخته هستم به تمنای لبت
نظری کن که دلم عاشق و رسوا شده است


شب تنهایی ما را که نباشد سحری
لااقل ،شمع شبم باش که یلدا شده است

به تبسم بگشا غنچه ی لب را وبخوان
که گل از شبنم تو باز شکوفا شده است

ماه من هم نفسم باش که بی نور رخت
خانه ی پاک دلم معبد بودا شده است

چشم خود باز کن وخنده بزن ای همه عشق
که ز گلخند لبت بغض دلم وا شده است

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
بانوی کاشانی اعظم کلیابی