بهار آمد، زمین از خوابِ زمستان بیدار شد
درختان لخت، سبز و پر از برگ و بار شد
خورشید از پسِ ابرها، رخ نمود و جهان روشن شد
سیاهی شب، با طلوعِ خورشید، پنهان شد
کوه ها که خموش و خفته بودند، بیدار شدند
با نورِ خورشید، جان گرفتند و سربلند شدند
ابرها که سیاه و تیره بودند، رنگین شدند
با پرتوِ خورشید، شاد و دلنشین شدند
زمین که سرد و خشک بود، جان گرفت
با بارانِ رحمت، تر و شیرین و با طراوت شد
گل ها شکفتند، عطر و بویِ بهار در فضا پیچید
نسیمِ خنک، نغمه ی شادمانی را نواخت و پخش کرد
پرندگان نغمه ی خوشِ خود را خواندند
در آسمانِ آبی، پروازِ عاشقانه را آغاز کردند
جهان هستی، در صلح و آرامش غرق شد
لحظه ای ناب، پر از زیبایی و شور و نشاط خلق شد
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
غزل قدیمی