بانو
اگر یک روز خواستی به خویشتن خویش سفر کنی،
از نقاب ها بگریزی،
و حقیقت را بی هیاهو لمس کنی،
به مامنی برسی از جنس معرفت،
روی تپه ای به بلندای هنر،
در همسایگی ماه،
با منظری دلنواز و رویایی،
دیوارهایش ترانه،
سقفش شعر،
پنجره اش موسیقی،
و عقربه ها ایستاده روی وقت آرامش.....،
رد پایم را دنبال کن...
در را باز میگذارم
چراغ را روشن...
چای من همیشه تازه دم است
نازی دلنوازی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
