متن آئینه

هوای جمعه هق هق بغض شکننده ایست خیره در نگاهی دور
که واژه ها را از حنجرهء خیال
به نگارش ِ عمیق دلتنگی میکشاند
و بر دفتر سپید اندوه
شعر حزین جدایی می سراید
جای خالی تو ...
شعر نمیشود که سطر های انتظار سیاه را دونه به دونه پر...

می رود زنگار از آئینه حیف از گُلرخان...

روشندلان،فریفته ی رنگ و بو ،نیند
آئینه،دل به هیچ جمالی نبسته است

آئینه ای رو به رو
آئینه ای پشتِ سر
و تنهایی ام
اجتماعی ست در ابدیّت...!


حادیسام درویشی

مرداب
خودکشیِ یک رود است
وقتی که ماه ، از او آئینه خواست.

از مهر دوستان ریاکار خوشتر است

دشنام دشمنی که چو آئینه راستگوست...
.