جمعه , ۳۱ فروردین ۱۴۰۳
من بعد از قریب به چهل سال بودن در دنیا از امروز براى خودم یک عمر عزاى خصوصى اعلام میکنم. من به خاطر از دست دادن بهترین جوانان وطن در هشت سال دفاع مقدس، من به خاطر بانه و سردشت،من به خاطر زلزله رودبار و منجیل، من به خاطر تمام مسافران ایرباس، من به خاطر مهاجرت متخصصان کشورم، من به خاطر زلزله بم، من به خاطر هرجان عزیزى که به دلیل تحریم ها از دست رفت و هر پدرى که در این سرزمین زرخیز شرمسار خانواده اش شد ، من به خاطر غواصان دست بسته، من به خاطر حاجیان...
انقدر مدارس کشور به جز شمال به دلیل آلودگی هوا تعطیل شد که با همین فرمون پیش بره تا بقیه بچه ها برن کلاس پنجم شمالیا لیسانسشونم گرفتن...
عجب حوصلہ ای دارند آدم هابا این گرانیِ سرسام آور……با این آلودگیِ هوا………با این آنفولانزاهای عجیب غریب………و هزار گیر و گرفتاریِ ریز و درشتِ دیگرآنوقت از گوشہ و ڪنار می شنوی مثلِ عھدِ خیارشور شاه هنوز نشستہ اند وحرف از زندگی این و آن می زنند…حرف از تمامِ چیزهایی ڪہربطی بہ ڪسی نداشتہ و ندارد…خداییعجب حوصلہ ای دارندآدم ها …...
