جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
برای مردی که تنها ،رفیقش سقف و دیواره!شباش هم ابری و دلگیر، اونم از دودِ سیگارهیه مَرده خسته از راهه ،که خسته ست از زمین خوردنکه سقفِ آرزوهاشم، خلاصه میشه تو مُردننخواست باور کنه اینو، که رسم روزگار اینهکه تنها همدمِ شب هاش، یه مشت آهنگِ غمگینهکه عشقش جا زد و رفت و از این غمگین ترم میشهکسی که قصه ش این باشه، کسی که با یکم گریهبا این آهنگ سبک میشه ،سبک میشه ..._برشی از ترانه...
