متن اتش

باید از مردم بازیگر دنیا ترسید
از دورویی همان زاهد تنها ترسید

ازهمانی که تمام سخنش هست دروغ
از ریا و دغل و آتش فردا ترسید

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

شاید سوختن از درون ، مهمترین وجه اشتراکِ انسان، آتش و چوب است.
و شاید ما به رنج ها و دردهایمان در لابه لای شعله های اتش خیره میشویم.
خیره شدنِ ما به دردهایمان و دردهایمان به ما!
و شاید همین خیره شدن است که چشم برداشتن از آتش را...

من ایمان دارم ، میدانم
که روزی دوباره زاده خواهم شد
از بطن خورشیدی گرم
دستانت را به من بده
خودت را به من عادت بده
من همچو نوری سپید
نگاهت را به آتش میکشم
دستان ما پلی میشود بر روی شهر
سپیدار ها زنده خواهند شد
و تو دیگر...

آتشت ریخت به روی جگر چند نفر؟
ریخت با دیدن تو کُرک و پَرِ چند نفر؟