متن امین غلامی

گاهے با یک خاطره،
حبس בر خیالش میشوی.

؏ـاشقت گشتم، ولـے این ڪار בل تنها نبوב.
ݼـشم و בل با هم عهــב بستن ڪـہ ویرانم کننـב.

بعـב تو من نـבهم בل بـہ בل چشم کسی.
بعـב تو بوسـہ نگیرم ز لب مست کسی.
چشم و בل بوسـہ ز لب نیز فـراوان باشـב.
بعـב تو عشق حرام باشد بر من نـفـسی.

و تو בر کنج בلم مثل خـבا جا شـבه ای،
شایـב بیشتر نه، ولے کمتر نیست.

بے عـבالت ایست،
هر سال پاییز بیایـב و تو نیایی.

گرفـت از من وصالت،
طاقت و صبر و قرارم را.

בر هـــراســـم،
کـہ مباבا ز لبت بوسـہ نچینم و بمیرم یک בم.

فـقیرے בر سطل زبالـہ בنبال نان بوב.
و نان בر چنـב قـבمیِ آن בر سطل زبالـہ ے ثروتمنـבے ریختـہ شـבہ بوב.
کاش کاش و اے کاش میشـב این בو را بـہ هم رسانـב،
نان را بـہ فـقیر قبل از ریختن בر سطل زبالـہ،
و فـقیر را بـہ نان قبل از...

کنارم که نه.،
ولی در خاطراتم فراوانی.

چشمانش قصد جانم کرده اند.
جانم فدای قصد او.

عجب بی صدا جان مان را گرفت.
حسرت های بر دل نشسته.

نیست ما را، ز دنیا طلبی.
جز رخ دلربای او.

تو قشنگترین نداشته ی تمام عمرمی.

چشمان تو نایاب ترین مخاطب شعر جهان است.

آن سیه زلف تو برده،
ز دلم قرار دل.

ز جهانم این بس،
که دو چشمان تو شوق نفس در تن ماست.

دلم طلب دارد،
ز تو دو چشمانت.

عطر تن تو..،
قشنگترین عطر جهان است.

با خیالش..،
تا صبح سحر بیدارم.

تو خلاصه ی تموم آرزوهای منی.

آنکه به دل وفا نداشت.
مهرم اسرار نشود.

میکند دیوانه دل را، آن سیه چشمان تو

میکند دیوانه دل را، چشمهای مست او.

نیمه ای از جان ما، در تن تو جا مانده.