متن ریبوار فایق

پرده‌ی پنجره را کنار بزن،
تا که دست و بال روشنایی،
دستی بر رخسارم بکشند.

چقدر شیرین است،
تمام تلخی‌ها را عسل کرده-
زنبور خیال!

تابلوی زن،
قلمش را به دست می‌گیرد و می‌گذارد-
نقاش!

خانه را آب و جارو کن،
هر روز کبوتر خیالاتم -
نماز آمدن را می‌خواند!





شاعر: ریبوار فایق
مترجم: زانا کوردستانی

تو عاشق سنگی و
من هم ستیغ کوهم -
باغ پر از نسیم و لبخند است!

پا به پای هم می‌روند،
دستشان در دست هم -
روز و شب!

بی می مست توام،
ساز و آوازت، اصل و نسب من است -
ای فرهنگ کُردی!

پر از گرده‌ی گل دیدن است،
زنبورها به عسل‌اش تبدیل می‌کنند -
چشمانت!