ســـوگند که یـــار مـهربان ما را بس یک جـــرعه ز جام ارغوان ما را بس فــارغ ز همـــه بـــود و نـــبـود عالم در هر دو جـهان عزیز جان ما را بس
. عاقلی بودم... به عشقِ یار دیوانه شدم!
