خواستنت در گفتگوهایم باتو هویدا نمی شود ، خواستنت از پیکر کلمات بر می خیزد به سمتت می آید و لبانت را گرفتار می کند میان لب هایش، درست همینقدر گرم و سوزان و پر تب و تاب...
خیره می شوم به اتاق ته راهرو بغض کمین کرده گلویم را می چسبد... آن اتاق بایگانی خاطرات ماست عطرت پیراهن چهارخانه مردانه ات و حتی موهایت که جا مانده روی شانه من آن ها را تا ابد نگه خواهم داشت ، آن ها نماد عشقند...
لب هایت شروع حادثه ی عشق بود و این شیرین ترین حادثه تاریخ خواهد بود...
بیا عزیزم بیا بدنامی پاییز را اصلاح کنیم بگذار وصال ما شود سربلندی پاییز...
کسی باشد که عرض شانه های پهن مردانه اش ناخداگاه شود ارامش و قرار دل بیقرارمان کسی که وقتی به چشمانش خیره می شوی دلت قرص شود برای تمام نا آرامی های پیش روی زندگی...
وقتی که تو نباشی این شب ها زیادی شب است ستاره ها از غم رنگ می بازند ماه با ناامیدی بارو بندیل می بندد تا برود از آسمان شب... بدون تو حتی تیرگی شب هایم مهجورند برای بودنشان...
لوکیشن عشق درست میان بازوان مردانه توست، عشق روحی بود که از پیکر تو برخاست درست زمانی که لبانم را با لب هایت مهرعشق زدی عشق جان گرفت...
#Amirtataloo Hanoozam مرا به میدان نبرد با چشمانت نکش، من در مقابل چشمانت زانو می زنم مرا به جنگی که پیروزش از همان ابتدا مشخص است دعوت نکن...
