بیولیلاقهرمانی

مغز من جولانگاه خاطرات توست؛
درمن هر شب تویی کشته می شود...

من با چشمهایت جوانه زدم
روییدم و شکفتم،
بذر عشق در اعماق قلبم
شروع به تکامل کرد
وسبز شدم ...
همچون دانه ای که سر از خاک
در آورد.
مسیرعشق ، مسیر سبز شدن است...

نفس های گرمت
در شب های تاریکم
همچون مسیح است
بر پیکر رو به انجمادم

شب است و هرم نفس هایت
سرزمین تنم را به آتش می کشد

چه کنیم دیگر جز انتظار...
این انتظار لعنتی آدم هارا پیر می کند،
این را امروز فهمیدم
وقتی مقابل آیینه اتاقم ایستادم ،
چند تار موی سفید میان لشگری
از موهای مواجم دیده می شد...

صبح را با توآغاز کنم،
و چای بنوشم با تکه های
عسل لب هایت...

لب هایت
و تب تند نشسته در چشمانت
و عشق که منتظر است
مبارزه را آغاز کنی
در صحنه تنم
تا قدرت نمایی کند...

مرگ برای من چندان سخت نیست
اگر با نبودنت مقایسه کنم
به مراتب نبودنت سخت تر
وحشت ناک تر است
ترجیح می دهم نفس نباشد
ولی
تو باشی...

لوکیشن عشق
درست میان بازوان مردانه توست،
عشق روحی بود که از پیکر تو برخاست
درست زمانی که لبانم را با لب هایت مهرعشق زدی عشق جان گرفت...

غبار جدایی گرفته است
این عشق را
بیا دستانم را بگیر
باید عشق تکانی کنیم...