متن گریزان

در این روزها گریزانم از منی که
به تاراج می برد هستی خویش را
باید کفش هایم را در بیاورم
و پاورچین پاورچین
از خودم دور شوم
آنقدر دور که دیگر
نباشم ،
نبینم ،
نشنوم

زهرا غفران

سر به زیرم کرده اى بعد از عبور و رفتنت
من گل مهتاب گردانم گریزانم ز نور

گریزانم از این مردم
که با من به ظاهر
همدم و یکرنگ هستند
ولی در باطن از فرط حقارت
به دامانم دوصد پیرایه بستند.

گریزانم از این مردم، که تا شعرم شنیدند
برویم چون گلی خوشبو شکفتند
ولی آن دم که در خلوت نشستند
مرا دیوانه‌ای بدنام گفتند...

تمام خانه سکوت و تمام شهر صداست
از این سکوت گریزان، از آن صدا بیزار