پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
پروانه صفت، به دورت بال بال می زنم تا از آتش عشقت بسوزم و سحر تن نیم سوخته ام را جارو بزنی واز حریمت دور بریزی من سوختن را، تکه تکه شدن را،باتمام وجود می پذیرم، اما دور شدن از تو را، چگونه تحمل کنم.....حجت اله حبیبی...
کاش دوربینم،آتش عشقت را ثبت می کردبرای روز مبادا......
همچون ناگهانی از هبوط بیت یک غزلممن همان شعر ناب پنهان شده در پس ازلمچو آتش عشقتکه شعله بر می افروزد غزل از گل می شکوفد گل از غزلم...
چهارشنبه سوری شب عشق بازی ستخودت هم نباشی آتش عشقت در دلم روشن استمثل آتش چهارشنبه سوری...
