متن آدمیزاد

کس پُرس کس دَ نیکنه
کس کسه نیکنه یاد
خُم دلُم پِرِش غمه،
وَ دَهسِ آدمیزاد..!

امشب سکوت خانه رنگ عزا گرفته
با هق هق ستاره بغض هوا گرفته

از گریه های باران فهمیده ام من امشب
از دست آدمیزاد قلب خدا گرفته

از من نپرس هرگز با این همه خوشی ها
شعرم چرا سیاه است قلبم چرا گرفته

ما انتهای یک درد ما انتها دوری...

آدمیزاد گاهی به یک نظر هواخواه کسی می شود ، گاهی هم صد سال اگر با کسی دمخور باشد دلش بار نمی دهد که با او دست به یک کاسه ببرد ...

یک گلدان گل را رها کن به امان خودش، بعد از چند وقت، حتما می خشکد. حالا جای آن گلدان، آدمیزاد باشد، نگویی دوستش داری، دستی از روی محبت بر سرش نکشی، به اوضاع و احوالش نرسی، نازش را نکشی، برایش دلبری نکنی، خبر از احوالش نگیری، هر چقدر هم...

آدمیزاد خود از تکرار می گریزد ،اما تکرار می کند آنی را که بارها باعث کوفتن سرش به سنگ شد !اصلا آدمیزاد گویی آفریده شد برای به عینیت درآمدن واژه ی لجبازی !گاه دوست دارد از یک سوراخ صدها بار گزیده شود اما رسالتش را خوب به پایان برساند ....به...

آدمیزاد بی غذا دو ماه دوام می آورد
بی آب ، دو هفته
بی هوا ، چند دقیقه
بی”وجدان”، خیلی . . .
متاسفانه خیلی !

آدمیزاد یه سری کارها رو میکنه
شرمنده عقلش نشه...
بعدش شرمنده دلش میشه..

متروکه بماند دلتان بهتراست
پای آدمیزاد
به هر جایی که برسد
نابودش می کند

روی دیوار هم ،یادگاری بنویسید.
آدمیزاد با مرور خاطرات زنده اس