متن آشیان

تا رسیدیم به الفبای دان و آشیان
نوک زدند به مغزمان
و گفتند: کوچ؛ تکرار کنید: کوچ!!
«آرمان پرناک»

آسمان هاست /
که کوچ می کنیم به کوچ /
بی آنکه بدانیم چرا
«آرمان پرناک»

کلاهِ پشمیِ صیاد
یا
جنگلی که در
جای خالی درختانش نشسته است؟
برای پرنده ای
که از آسمانِ مجازی
کوچ کرده،
کدام را می توان
آشیان گزید؟
«آرمان پرناک»

زیر یک سقف
دو پرستو تازه فهمیدم
آشیان چیست

از روزی که فهمیدم نیازی به خوشبختی ندارم ، خوشبختی در وجودم آشیان کرد ...
آری ؛ از همان روز که به خود قبولاندم که برای خوشبخت بودن به هیچ چیز نیاز ندارم ...

درختِ معجزه نیستم
تنها یکی درختم
نوجی در آبکندی،
و جز اینم هنری نیست
که آشیانِ تو باشم،
تختت و تابوتت.

عشق بهانه آغاز بود آغاز قشنگترین صبحدمان زندگی
عشق بهانه سبز با هم زیستن بود
و اینک وصال…
بارش خوشبختی است بر آشیان عاشق ترین دست ها
رونق بهاری ترین ثانیه های‌ زندگی ما باشید

پرنده ی بیقرار دلم
هوای پرواز دارد
وقتی که‌ آشیان
تویی