متن ارس آرامی

هی می پلکد شعرم دور و برِ چشمانت

در کوچه ی مه رویان الاف شدن دارد

ارس آرامی

تا چشم تو می پلکد من می پلکم دورش

بر چشم گِه شعرت غوطه ور شدن باید

ارس آرامی

هنر عاشقی من این بود که بی تو با تو بودم...

ارس آرامی

ولنتاین همه با قلب و خرس اگر هست

ما با یک شاخه رز نزد دلدار می رویم

ارس آرامی

ما که دربندِ ولنتاینِ شماها نیستیم

هر روزِ ما بر لب دلدار، عشق است

ارس آرامی

قلبِ شکلاتی و خرسِ عروسکی هیچ

ولنتاین است بگو گاهی یاد ما می کنی؟

ارس آرامی

شیرازِ چشمانِ تو را دوست دارم
و حافظ دستانت که عطرِ نارنجِ مشت هایم را می شناسد،

و شرابِ لبخند تو،
که مِی ریز است
تفألی بزن،
بخوان آن غزل شورانگیز را

لب به بهار گشوده دلم
تابِ بنفشه می دهد
طرهٔ مشک سای تو...

ارس آرامی

شعر بهانه می شود که با تو گفتگو کنم
برای دردِ دل فقط به شعر و واژه رو کنم

تمام لحظه ها شود پر از شمیم خاطرت
شبیه غنچه های گل تو را دوباره بو کنم

شکایتی ندارم و گلایه هم نمی کنم
گلایه از تو یا خودم، زمانه یا...

صبحِ من مزهٔ لبخندِ تو را کم دارد

ارس آرامی

گفتی حدیثِ عشق که فردا نمی شود
در قلبِ من به جز تو کسی جا نمی شود

باز آ و بر مزارِ دلم، آه و ناله کن
بعد ازتو مُرده است و دگر پا نمی شود

با تازیانه ات به تنِ خسته ام بزن
این کالبد شکسته دگر تا  نمی...

هوا سرد است و خوش آن ژاکت کش باف

که در آغوش گرفته تا گردن شما را

ارس آرامی

سر بر دلِ تنگ! ما اینجا و شما آنجا

وَ چه خوش بحال آنجا که جای شماست

ارس آرامی

یکی خاطراتش را دود می کند
یکی دل تنگی هایش را
و دیگری خودش را

بی آنکه حتی
سیگاری آتش زده باشد!

ارس آرامی

دل گم شده در پیچ و خم زلف بلندت
گره وا کن تو از آن موی کمندت

فر خورده و فر خورده چنان درهم و برهم
دل من تار بوَد، پود آن موی کمندت

ارس آرامی

بر دلم جا ز نفرین نیست بهر رقیب، ولی

هرکه تورا از دلم برداشت خدا برَش دارد!

ارس آرامی

به دورهم، من گشتم و تو گشتی، اما

من دورِ تو می گشتم تو دور زدی من را..!!

ارس آرامی

این هم افاقه نکرد تا کِی چای نبات؟

مادر، من (دلم) درد می کند نه دلم !!

ارس آرامی

آاای خانم غمزه هایت ریخت می خواهیدشان
می خرند عشاق اینطوری نیندازیدشان

می برند و پشت ویترین ها نمایش می نهند
دیدنی هستند، باید با دل و جان دیدشان

وقت لبخندت جواهرسازها مستاصلند
بین لبخند شما و برق مرواریدشان

خانم اینها که دلِ آدم اسیرش می شود
از کدامین بندر...

هر زمان بی کس شدی تنها شدی یادم بکن
هر زمان هم خانه با غم ها شدی یادم بکن

روشنی هایت که هیچ اما اگر روزی عزیز
خسته از تاریکی و شب ها شدی یادم بکن

ارس آرامی

در دلت یک غم زیباست، دلم می گوید
خسته از شاید و اما ست، دلم می گوید

دل تو مثل غزل، مثل خدا، مثل سکوت
مثل یک کوچه تنهاست، دلم می گوید

دل سودایی من، ساده و سرشار و بزرگ
یک نفر مثل تو می خواست، دلم می گوید

من...

چقدر حوصله کرده خدایِ چشمانت

ارس آرامی

تو نیستی و خیالت در من زندگی را ادامه می دهد

ارس آرامی

من لبانم تشنهٔ یک بوسهٔ داغ تو و

تو میان جزوه ها مشغول تحصیلی چرا؟!

ارس آرامی

در آن کوچه که گرداگرد آن نامحرمان جمع اند

نگاه زیر چشمیِ من و تو عالمی دارد...!!

ارس آرامی