متن ارس آرامی

عطرِ نارنج و بوی صبح، حالِ زمستانم شده

منم و یک انتظارِ سرد به گرمای دیدنت

ارس آرامی

صبح یعنی وسط چیرگیِ خواب تورا

یکنفر بوسه به نرمی به لبانت بزند..

ارس آرامی

هر صبح رو به تو آغاز شود، بی درنگ

آن صبح بخیر است، بخیر است، بخیر

ارس آرامی

با تو هوای زندگی ام فرق می کند

صبحت بخیر حال و هوای بهارِ من.

ارس آرامی

اَحسنَ الحالِ من آغوشِ شماست..

ارس آرامی

دست آذر را گرفت و گفت وقت رفتن است
چادرش را بین دندان ها گرفت و دور شد

مهر و آبان را سوار باد قبلا کرده بود
قصد ماندن داشت اما دی شد و مجبور شد

ارس آرامی

دلتنگم و دلتنگ تو بودن نه گناه است

که دلتنگ تو بودن به خود احساس قشنگی ست،

ارس آرامی

شب است و خاطره هایت هنوز بیدارند...

ارس آرامی

صد دل به یک دل تا بگویم عاشقت هستم ولی

ترس از آن دارم جوابش به جهنم باشد!

ارس آرامی

مالیده ام به سر شیره و به تن صابون ها

تا رفتن و باز آمدنت را باور کنم...

ارس آرامی

تو قاعده عشقی و من ضلع ثلاث اش

تو دایره عشقی و من جمع شعاعش

ارس آرامی

خودت را به خواب نزن
تمام شعرهای من زیر سر توست!

ارس آرامی

کِی کسی خواست دل شاعر ما را بخرد؟
مُرده شور، دل دیوانهٔ ما هم ببرد!!

هر کسی را که سر شب به دلم جا دادم
نصف شب خواست ز دیوار دل ما بپرد

دلبری را که به خون جگرم پروردم
گرگ شد خواست دل برهٔ ما را بدرد

ترکمانچای بشد...

تو میگفتی جانا و قلبم از جان ها می گذشت

دلتنگت شده ام، ای صاحب خنده های زیبا...

ارس آرامی

چون دشنه خورد هر نفسی بی تو بر دلم
تو رفته ای و حال دلم رو به راه نیست

عمرم چو باد می گذرد کنج این قفس
عمر بدون یار مگر اشتباه نیست؟

ارس آرامی

جز به سوی تو و عشقت نرود پایِ دلم


بشکند پای اگر کج ز ره و کوی تو شد

ارس آرامی

رو مپوش از من که ناکامِ نگاهت می شوم
خنده ای کن، نشئه جامِ نگاهت می شوم

چشم هایت مهربانی دارد و فهمیده ام
من فقط با چشمکی، رامِ نگاهت می شوم

من همانم، مستِ عاشق پیشه آن روزها
باز هم با سادگی خام نگاهت می شوم

ارس آرامی

عاشقش بودم و او قدر بُزی فهم نداشت

چه کنم باز که او حبه ی انگور من است

ارس آرامی

من به این قوم پر از رنگ و ریا شک دارم
به خدا گفتنشان وقت دعا شک دارم

از جفایی که به این مردم بیچاره کنند
به مسلمانی شان هم به خدا شک دارم

در پی قبله نما هر طرفی سجده کنند
به درستی همان قبله نما شک دارم

آنچنان...

دل گم شده در پیچ و خم زلف بلندت
گره وا کن تو از آن موی کمندت

فر خورده و فر خورده چنان درهم و برهم
دل من تار بوَد پود آن موی کمندت

آن پیچش مویت گره در کار من انداخت
گره وا کن تو ز کارم با موی...

دوبارهِ صبح، دوبارهِ تو، دوبارهِ من

صبحِ من و جان و جهانِ من تویی

ارس آرامی

ای اشتیاقِ هر صبح و هر شام

ای صبح تر از صبح تر از صبح، کجایی؟

ارس آرامی

بیا به دیدنم که سفید است، ای جان

برف آمده سرد است بغل می چسبد

ارس آرامی

ابر یخ کرده پاییز، برف ات را بریز

که از لحاف فلک پنبه ریزد ریز ریز

ارس آرامی