متن ارس آرامی

حریفِ بازیِ عشقم، دلی بلد دارم
اگرچه گاه هم اخلاق های بد دارم

ولی به خاطرِ آن بیست سال بی عشقی
چه انزجارِ عجیبی از این عدد دارم

مگر تو رحم کنی، چون برای این دلِ نو
چقدر شوق که از راه می رسد دارم

به گفته ی دلِ عاشق...

باکره ی خیال من، آبستن نگاه توست...

ارس آرامی

کودتای مخملی در چشم مه رویان رواست

ارس آرامی

من اگر روزی بخواهم عشق نقاشی کنم
یکطرف دل یکطرف اعجاز را خواهم کشید

نقش تنهایی خود را یک قناری در قفس
آنطرف با عشق تو پرواز را خواهم کشید

عاشقی را گر بخواهم با قلم معنا کنم
نقشی از یک کوچِ بی آغاز را خواهم کشید

گر بگویی عشق...

خوشا شعری که در وصف نگارین یار خود امشب سرودم

نوشتم با طلا بر قلب خود حک کرده چون جانم ستودم

ارس آرامی

پیری آن نیست که بر سر بزند موی سپید

هر جوانی که به دل عشق ندارد پیر است ،

ارس آرامی

به وقت نبرد و به هنگام جنگ
تفنگم به دست و قطارم فشنگ

منم بختیاری منم مرد جنگ
بمیرم به نام نمانم به ننگ

ارس آرامی

تو همان آخرین بازماندهٔ شنل قرمزی هستی که سال هاست در انتظار مادربزرگ دستان سفید شدهٔ گرگ را به آغوش تنهایش پیوند زده تا در عرصهٔ داستان ها و حقیقت کسی مهربانی را نثار گرگی نکند!

ارس آرامی

خاورمیانه پر از دیکتاتور است
دخترانی با چشمان مشکی...

ارس آرامی

گفت یک مصرع بگو از چشم نازِ دلبرت

بعد از آن شاعر شدم دیوان نوشتم جلد جلد

ارس آرامی

تا تو باشی در کنارم من خیالم راحت است
زندگی دور از تو مثل زندگی در غربت است

طرح زوج و فرد چشمانت عذابم می دهد
جمعه ها اما ترافیک نگاهت خلوت است

از چکاب آخرم خیلی تعجب می کنم
جای خون در عمق رگ هایم دو سی سی غیرت...

شعر گفتم که صدایم به صدایت برسد
پنبه ای در سر آن گوش خرابت برسد

شعر گفتم که حقایق کَمَ کی رو بکنم
بیدل و خسته و شیدا به جمالت برسد

جرم من، فکر تو بود و دل من سوی شما
شعر گفتم که کویرم به سرابت برسد،

ارس آرامی

دل به دریا زدنی سخت دلم می خواهد

نیست دریا دلی از جنس نگاهم افسوس

ارس آرامی

شد شد نشد یقه شو می گیرم میگم:

(ما ز یاران چشم یاری داشتیم )

ارس آرامی

مادرم گفت به دعا: پیر شوی مادرجان

به دلم غصه درآمد که آه، پیرتر از این؟!

ارس آرامی

مالیده ام به سر شیره و به تن صابون ها

تا رفتن و باز آمدنت را باور کنم

ارس آرامی

چه نابلد معماری ست این زندگی

دیوارِ کج مارا به ثریا هم نرساند!

ارس آرامی

می شود فاش همه آنچه میان من و توست

چون اشارات نظر را همگان می دانند


ارس آرامی

سازم بشکست آخر از آهنگ صدایت
ای دوست کجایی که دلم کرده هوایت

دیگر تو چرا وا نکنی پنجره ها را
کز راه هوا بوی گل آید ز سرایت

از کوچهٔ ما همچو نسیمی گذری کن
می میرم اگر کم بشود مهر و فایت

چنگم شود آشفته سه تارم بنوازد...

ای که بی حجاب از کوچهٔ ما می گذری

بر حذر باش که سر می شکند ارشادش !


ارس آرامی

بینی عملی، لب پروتز، پوست کشیده
ابروی تتو... غنچه ی لب ها ترکیده

هرچند که زیبایی تو چشم نواز است
در کار خدا دست نزن...! خیر ندیده!

ارس آرامی

پُرم از
تمام واژه هایی که سرشان
درد می کند برای از تو نوشتن

ارس آرامی

دلتنگم و دلتنگ تو بودن نه گناه است

که دلتنگ تو بودن به خود احساس قشنگی ست

ارس آرامی

تو بگو تقصیر دلِ ما به تماشا چیست

جانا، می خواستید این قدَر زیبا نباشید

ارس آرامی