متن ارس آرامی

کوه کندن چه بسا ساده تر از دل کندن

که به جای کف دستم زده بر دل پینه
ارس آرامی

بی رحم باش ای دل، لعنت به اشتیاقت!
ارس آرامی

بوسه ام را وقف پیشانی تو کردم عزیز

هرچه بادآباد، بگذارید تکفیرم کنند

ارس آرامی

چشم هایت قصد کرده باز درگیرم کنند
مثل موهای بلند تو به زنجیرم کنند

بوسه ام را وقف پیشانی تو کردم عزیز
هرچه باداباد، بگذارید تکفیرم کنند

قصهء� دوری، غم دل، نازِ تو، حرف رقیب
زودتر از آنچه فکرش را کنی پیرم کنند

عاقبت روزی می آید، مدعیان، دسته جمع...

کِی کسی خواست دل شاعر ما را بخرد؟
مُرده شور دل دیوانه ی ما هم ببرد!!

هرکسی را که سر شب به دلم جا دادم
نصف شب خواست ز دیوار دل ما بپرد

دلبری را که به خون جگرم پروردم
گرگ شد خواست دل بره ما را بدرد

ترکمانچای بشد...

چشمهامو می بندم و کلماتی رو توی ذهنم مرور می کنم و اجازه می دم دروازه زمان با این اوراد جادویی باز بشه:

پنجشنبه...
ظهر پاییز...
صدای اذان...
شیفت عصر...
مشق های نوشته شده و نشده...
ناهار هول هولکی...
صدای مامان، «همه چیو برداشتی؟ چیزی جا نذاری»
صدای خواهر؛ «مامان...

دلتنگی شبیه چاقوی کند است

نمی بُرد اما به شدت درد دارد

ارس آرامی

باید چو درخت بود که باران کندش اثر

ورنه صخرہ به بارش می شود خیس فقط
ارس آرامی

کی کسی خواست دل شاعر ما را بخرد؟
مُرده شور دل دیوانه ی ما هم ببرد!!

هرکسی را که سر شب به دلم جا دادم
نصف شب خواست ز دیوار دل ما بپرد

دلبری را که به خون جگرم پروردم
گرگ شد خواست دل بره ما را بدرد

ترکمان چای...

وقتی که صبح بیدار میشی ولی دلت نمی خواد آب به دست و صورتت بزنی

وقتی که توی حموم خودتو زیر دوش مچاله می کنی که آب داغ به همه جات بریزه

وقتی موقع بیرون رفتن از خونه نمی دونی چی بپوشی که نه سرما بخوری، نه گرما

وقتی تو...

شب جمعه ست و شب فاتحه ای کاش تو هم،

دل مرحوم مرا با غزلی شاد کنی!

ارس آرامی

ورق بزن
خاطرات خاک گرفته ات را

شاید غبارش به سرفه بیندازد احساست را...!!

ارس آرامی

سرنوشت من و سرباز به هم نزدیک است

او لب خط و من از خط لبت می میرم!

ارس آرامی

مِهر بر ما، مُهر و نشان ز تنهای دیرین دارد

پاییز مبارک بر آن کس که دلبر شیرین دارد!!

ارس آرامی

مثل قهرمان فیلم های فارسی دهه پنجاه،
سیاه و سفید ولی رنگی خاطرخواه شدم!

ولی درست آخر فیلم که قرار بود با بوسه ای به هم برسیم انقلاب شد!!

ارس آرامی

من به عشقت از زمستان تا بهاران رفته ام

می شود با بودنت فصل مرا کامل کنی؟

ارس آرامی

شب بخیرهای تو در پاییز
همان نمک و گلپر روی انار دانه دانه شده است

بدونش می شود ولی با او دلچسب تر است

ارس آرامی

هنوز برایت می نویسم درست شبیه کودکی نابینا

که هر روز برای ماهی قرمز مُرده اش غذا می ریزد

ارس آرامی

من که یوسف نشدم تا به عزیزی برسم

دلم اما هوس عشق زلیخا دارد!

ارس آرامی

یک تفاهم بین دنیای من است و چشم تو

هر دو یک رنگ است اما این کجا و آن کجا

ارس آرامی

نگار بر سر ناز است وای بر من و دل

ز غمزه شعبده باز است وای بر من و دل

ارس آرامی

مِهر بر ما، مُهر و نشان ز تنهای دیرین دارد

پاییز مبارک بر آن کس که دلبر شیرین دارد!

ارس آرامی

شب جمعه ست و شب فاتحه،
ای کاش تو هم

دل مرحوم مرا با غزلی شاد کنی!

ارس آرامی

گویند کریم است و گنه می بخشد

گیرم که ببخشد زخجالت چه کنم!؟

ارس آرامی