متن ارس آرامی

مه ز خجالت کشید، پرده به سر تا که دید
آن گل تازه رسید، شام سیه شد سپید

گشت خجل آفتاب، از رخ آن ماه تاب
گفت مرا بُرده خواب، آب به رویم زنید

سرو روان است آن، باغ جنان است آن
مالک جان است آن، جملهء جان ها خرید...

شنبه ها بوی گل و مهربانی می دهد

من اما بی تو با عشق می گویم سلام

ارس آرامی

چشمم چو به چشم آن پری چشم افتاد
از چشم پری به چشم من چشم افتاد

رفتم که بدزدمی ز چشمش چشمی
از چار طرف به چشم من چشم افتاد!

ارس آرامی

ما باختیم و بر بازنده ترحم است،

به چشمانت گو سپاهش را نگه دارد!

ارس آرامی

من به چشمم گفته بودم عشق من را لو نده!

این روانی بی اجازه با تو صحبت می کند!!

ارس آرامی

گفت عاشق می شوم, رفت و حقایق را شکست.
مست مستم بود اما باز جامم را شکست

لحظه ای بر تار مویش شاعری کردم ولی
برف و بوران از غضب بارید و زلفش را شکست

گفت یوسف می شوم, اینبار عاشق می شوم
تاکه آن درها برویم باز شد در...

گفتم ای یار مکن با دل عاشق بازی
گفت حق است که با آتش ما دم سازی,

گفتم این عدل نباشد که دلم ریش شود
گفت این سادگی توست که دل می بازی

ارس آرامی

\ماندن\ را در قاموس \رفتن\ برایم معنی کرد،

اینجاست که \دهخدا\ هم به دادم نمی رسد!

ارس آرامی

\پرواز را به خاطر بسپار...\

تو درست می گفتی فروغ پرنده مُردنی ست،

اما بعد از مرگ پرنده
پرواز هم دق کرد و مُرد!
این پرنده است که به پرواز جان می بخشد...

ارس آرامی

ورق بزن خاطرات خاک گرفته ات را

شاید غبارش به سرفه بیندازد احساست را...!!


ارس آرامی

هرچه به خواب هایم می گویم
تو دگر نیستی

ولی باز تو را می بینند...!!

ارس آرامی

گفتم ای یار مکن با دل عاشق بازی
گفت حق است که با آتش ما دم سازی

گفتم این عدل نباشد که دلم ریش شود
گفت این سادگی توست که دل می بازی

ارس آرامی

تو را دل برگزید و کارِ دل شک بر نمی دارد
که این دیوانه هرگز، سنگِ کوچک بر نمیدارد

تو در رؤیای پروازی، ولی گویا نمی دانی
نخِ کوتاه، دست از بادبادک بر نمی دارد

برای دیدنِ تو آسمان خَم می شود اما
برای من کلاهش را مترسک بر نمی...

چرا دلش نمی گیرد؟

مگر شهرشان غروب ندارد!

ارس آرامی

بی تو سخت حال دنیا خوب نیست

ای حال دنیای بهترم، یادت بخیر...

ارس آرامی

آرامش چشمان تو را مهتاب ندارد

این صید گرفتار به زندان دو ابروست

ارس آرامی

لحظه ای بر تار مویش شاعری کردم ولی

برف و بوران از غضب بارید و زلفش را شکست

ارس آرامی

شعر من سخت صریح است ولی تو انگار

ساکن کوچه ی مشهور علی چپ هستی !

ارس آرامی

نذر کردم هرکه از کوچه معشوقه ما می گذرد

بشکنم سر به دیوارش، تا یاد کنم عهد قدیم!!

ارس آرامی

گفت عاشق می شوم, رفت و حقایق را شکست.
مست مستم بود اما باز جامم را شکست

لحظه ای بر تار مویش شاعری کردم ولی
برف و بوران از غضب بارید و زلفش را شکست

گفت یوسف می شوم, اینبار عاشق می شوم
تاکه آن درها برویم باز شد در...

گفتم ای یار مکن با دل عاشق بازی
گفت حق است که با آتش ما دم سازی

گفتم این عدل نباشد که دلم ریش شود
گفت این سادگی توست که دل می بازی

گفتم آخر تو بگو عدل خداوند کجاست؟
گفت آنجاست که تو در ره خود سر بازی

گفتم...

من باتو در سکوت فریاد زدن
و بی صدا شکستن را آموخته ام...

ارس آرامی

بلندی اقبال بین تا به کجا ،

ناز اَجل هم می باید کشید!!

ارس آرامی

من به چشمم گفته بودم عشق من را لو نده!
این روانی بی اجازه با تو صحبت می کند!!

ارس آرامی