باز هم مانند گذشته از غربت و دغدغه ی آدم ها فرار، و به خانه ی مهربان ترین مادربزرگ دنیا پناه آورده بودم. برعکس خانه ی مامان که باید روی مبل بنشینم، روی فرش های دستبافت آبی آسمانی مادربزرگ نشسته ، و تکیه بر پشتی های آبی طلایی اش داده...
باران که شدی مپرس این خانه کیست سقف حرم و مسجد و می خانه یکیست
مهربانی مثل برف است هرچه را میپوشاند زیبا میکند… مهربان باشیم
شهرِ یاران بود و خاکِ مهربانان این دیار مهربانی کِی سرآمد شهریاران را چه شد ؟
مهربانی گرچه آیین قشنگیست اما مهربان باشی رهایت می کنند...
مهربانی را اگر قسمت کنیم من یقین دارم به ما هم می رسد!
در دو روز عمر کوته سخت جانی کرده ام با همه نامهربانان مهربانی کرده ام
مهربانی دیوار ندارد
پدر با کوله باری از عشق و مهربانی و محبت قامتت الف بود دال شد
مهربانی رایگان است اما با ارزش
کمی نخند! کمی دور شو 1کمی بد باش! که هر چه می کشم از دست مهربانی توست
یه کاری نکنید آدما از مهربونی کردن پشیمون شن!
و شکارچى مهربانى دارد مى آید که اسلحه اش تنها یک گل سرخ است.
