متن دیوار

ممنوعه ای برای من
نمی توان صدایت را بوسید
دست ها را به موهایت گره زد
و میان میخانه ی چشم هایت
مست شد
اما ای کاش می توانستم
در هجوم هیاهوی نداشتنت
لااقل دیوار خانه ات می شدم
تو تصویر نگاهت را
بر سینه ام قاب می گرفتی
من...

برای بالا رفتن از
دیوار اختلاس ،
وجدانش را زیر پا گذاشت

می بینی؟
هیچکس
دیوارِ ما را ورق نمی زند
دخترک!
کاش کبریتی مانده بود
می شد نصفش کرد
یکی برای شب های نفتی ات
یکی برای کتابِ تاریکِ من...
«آرمان پرناک»

اینجا کسی فکر تو نیست
همسایه ات، دیوارِ توست
دلخوش به آزادی نباش
وقتی قفس، پرگارِ توست...
«آرمان پرناک»

امّا نمی پرد
مشت می ‎زنم به پنجره
امّا نمی پرد
خیال می کنم قفس را
اما نمی پرد
این پرنده ی دیوانه
در چشم هایم چه دیده است؟
«آرمان پرناک»

بی تابِ طرد ِ درد ِ خودم بودم /
بی تاب ِ درد ِ طرد ِ خودم هستم /
بر دست ِ پینه بسته ی من, اجبار ... /
دیوار و قاب ِ قدّ خودم هستم /
آرمان پرناک

دیوار بلندیست بین من و او حتی در افکارتنهایی…!!!!.

..



نویسنده سرکار خانم المیرا پناهی درین کبود.

این کشور آن کشور ندارد حس دلتنگی
دیوار با هر طرح و نقشی ، باز دیوار است

در امتداد ساعت صفر
به دیوار شب تکیه می دهم
و بهار آمدنت را
انتظار می کشم
ای کاش بودی
صدای احساس قلبم را
در حصار بازوان تو می شنیدم
تا ذره ذره ی وجودم
عطر تو را می گرفت


مجید رفیع زاد

با سر به دیوار کوبید باد
راهِ رفتن نبود ،
نشست
به زوزه
به گریه
گفت:
ه...و ه...و ه...و
یعنی: هر چه بادا باد .

پشت این دیوارها
هر لحظه فریادی می دهد جان
و من در توهم این کوچه ی بن بست
به فرار می اندیشم...

نیستی اما من
نقش لبخند تو را
قاب گرفته ام
چه به هم می آییم
من و دیوار و سکوت

مجید رفیع زاد

باغ ها را گرچه دیوارو در است
از هواشان راه با یکدیگر است
شاخه از دیوار سر بر می کشد
میل او بر باغ دیگر می کشد
باد می آرد پیام آن به این
وه از این پیک و پیام نازنین
شاخه ها را از جدایی گر غم است
ریشه...

ای همدم من ،حضرت سیگار شبت خوش
ای تکیه گهم حضرت دیوار شبت خوش
ای درد نهان ،تخت روان، قرص دیازپام
ای بغض در اندیشه ی دیدار شبت خوش

دیواری را
که بالای سرمان گذاشته اند
سقف نامیدند
تا هوای پنجره به سرمان نزند،
پرواز
اولین آرزوی فراموش شده ی ما بود.

با بوسه ای چهار میخ میکردم تن آرزوهایم را به آغوشت اگر دیواری میان ما نبود

دیوار؛
دوست داشتنی ست
وقتی برای پدربزرگ
--تکیه گاه بود!

به تنهایی دیوارها آیینه بخشیدم
تا انعکاس رنج هایم هویدا باشد...

دیوار حاشا بلند ست
سهراب !
نسیم هم بتراود
نم پس نمی دهد

عشق
پیچکی ست
که دیوار نمیشناسد!

کاش یاد میگرفتیم ...
همه دل سنگ نیستن
همه بی وجدان نیستن
همه فراموش کار نیستن
کاش داد میگرفتیم ...
وقتی وارد دنیای یه نفر میشیم
ممکن اون دنیا دور تا دورش باشه دیوار
اما برای ورود شما خراب کرده باشه دیوار هارو
کاش یاد میگرفتیم ...
دنیای یه نفر...

دیشب همه اَش ثانیه بر دار کشیدم
دلتنگِ خودم بودم و سیگار کشیدم

با مشت زدم بر سرش وباز تپش کرد
با این روش از قلبِ خودم کارکشیدم

یک دفعه کبوتر شدم و بال گشوده
تا صبح زمان نامه به منقار کشیدم

یک باره شدم مورچه ، از روزن ذهنم...

فانوس روشن
تو شب سیاه
بر روی دیوار
داره می خونه!

ما در این دیوار، همان خشت کج معماریم ،،

که قرار است به هیچ ثریا نرسیم!!

ارس آرامی