دیدارت ، چه شوق عظیمی ست من مرده را صبح که میشود جانی دوباره می دهد..!
غصه نخور رفیقِ دلتنگ و خسته ٔ من، پاییز قرار نیست همواره فصلِ رفتن و تنهایی و بغض باشد؛ شاید گمشده ٔ تو، پاییزِ امسال نارنجی ها را ببیند و دلش هوای عاشقی کند؛ شاید این پاییز بوی گیسوانت، فرهادی را مجنون کند؛ شاید این پاییز چهارچوبِ بازوانت، شیرینی را...
میگن ... زندگی همیشه سخت ترین جنگ هاش رو تقدیم قوی ترین سربازهاش می کنه... ولی من دلم نمی خواست یک سرباز قوی باشم، دلم می خواست یک گل فروشِ عاشق باشم، سر کوچه ای که تو توش زندگی می کنی...
چیزی به او گفتم، خندید و بین خنده هایش گفت: «دیوونه!» و باز خندید، می خواستم بگویم خب مگر می شود فرد عاقل، صدای خنده های تو را بشنود و از سر ذوق دیوانه نشود؟ ولی سکوت کردم؛ دیوانگی را ترجیح دادم به قطع کردن ریتم خنده های شیرینش، و...
چیزی به او گفتم؛ خندید و بین خنده هایش گفت: «دیوونه!» . و باز خندید. می خواستم بگویم خب مگر می شود فرد عاقل صدای خنده های تو را بشنود و از سر ذوق دیوانه نشود؟ ولی سکوت کردم.. دیوانگی را ترجیح دادم به قطع کردن ریتم خنده های شیرینش؛...
سکوتِ نشستنِ برف، نبودنت را چه بلند فریاد میزند! نگاهم کن... که استخوان هایم در این سرما و دلم در نبودنت، چه تنها میسوزند... نگاهم کن! که این چهارفصلِ نبودنت، چه سخت میگذرد...
