بیو صائب تبریزی

گر چه او هرگز نمی‌گیرد ز حال ما خبر
درد او هر شب خبر گیرد زِ سر تا پای ما

بوی زلف او

حواسم را

پریشان کرد

و رفت........‌

گفتی سر خود گیر و ازین کوی برون رو

این رابه کسی گوی که پا داشته باشد

ز تلخ گویی من عیش عالمی تلخ است
به بوسه ای چه شود مرا دهان بندی

گرچه او هرگز نمی گیرد ز حال ما خبر

درد او هر شب خبر گیرد ز سر تا پای ما

لب نهادم به لب یار
و سپردم جان را

تا به امروز به این مرگ
نمرده است کسی

اینجا که منم قیمت دل
هر دو جهان است

آنجا که تویی در چه حساب
است دل ما ؟

رو به هر جانب که آرم

در نظر دارم تو را

اندیشه معشوق

نگهبان خیال است

عاشق

نتواند به خیال دگر افتاد ...

یک دل
حواس جمع مرا
تار و مار کرد

میترسم از آن چشم سیه مست که آخر

از ره ببرد صائب سجاده نشین را

من خَراب

توام و

چشم تو

بیمار من است...

نَگردم
گِرد معشوقی
که
گِرد دل
نمی گردد!