متن جرعه

نبض هایم تَرک برداشته اند
لب‌هایم تشنه اند
کارِ آب نیست
عشق اَبدی من
جرعه ای بوسه میخواهم .

هیچ عاشقی
با خوردنِ بادامِ چشمِ دلبری
سیر نشد،
من اما
با جُرعه ای از لبت
سیراب شدم.

آن شبی که دلی بود به میخانه نشستیم
آ ن توبه صد ساله به یک جرعه شکستیم
از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب
ما توبه شکستیم ولی دل نشکستیم

با جرعه ای ز بوی تو از خویش می روم

از صبحِ ناب پُر شده ام
در من یک جرعه
آفتاب نمی نوشی ؟

هوا، هوای بهار است
و باده، باده‌ی ناب؛
به خنده، خنده بنوشیم
جرعه جرعه شراب!

تو همان جرعه آبی که نشد وقت سحر
بزنم لب به تو و زود اذان را گفتند
.