متن نبض

درونم
موجی است که
هیچ ساحلی را نمی شناسد
می چرخد
در هزار چرخش بی پایان
مثل چشمی که
باز و بسته می شود
بی آنکه نگاهی بیاندازد
نه صخره ای
نه سکوتی
فقط تکرار نبضی بی حافظه
که خودش را
مدام
فراموش می کند
و من
آن قدر فرو...

شب که می شود
نبض ثانیه ها را
به عقربه های ساعت قرار
کوک می کنم
و به انتظار معجزه ای
از عشق می مانم
تا که در قعر آغوشت
ماوا بگیرم


مجید رفیع زاد

می دانی؟
هرگاه سینه ام سنگین می شود
تصویرت را در دست می گیرم و
خوب نگاهش می کنم
بعد از آن انگار نبضم تند تر می زند
آنقدر تند که تمام دویدن ها را پایان دهد
و محکم در آغوشت بگیرد
گفته بودی فراموشت کنم؟
نبض ها که فراموش...

به هنگام نبودت، اوج سرماست؛
تمام لحظه های جان، جگرساست؛
ولی وقتی کنارم هستی ای دوست!
دمای نبضِ احساسم چه بالاست!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

نبضِ باران را گرفتم
تا؛ بماند رازقی.
شیما رحمانی

دستانم قلم بشوند،
اگر،
غیر از:
حسّ حق گویی،
چیزی دیگر بتپد،
در نبضِ قلمم!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب گل های سپید دشت احساس.

در طبیب خانه،
طبیبی مرا از نظر گذراند.
استتوسکوپ را،
روی قسمتِ چت قفسه ی سینه ام قرار داد؛
با خنده به تپش های نامنظم قلبم گوش سپرد.
چشم هایم را وارسی کرد،
دو انگشت اشاره و وسطی اش را، روی نبض شاهرگم نهاد.
سری تکان داد و لب گشود:...

آدم ها

جهنم دست ساز خویش اند

بیا در آتش هم بگریزیم.

کاش دست ات را می گرفتم

از پله تاریخ پایین می دویدیم

به ابتدای زمین می رسیدیم

آنجا که در گِل آدمی

گل رازقی می رویید

کاش نبض ات را می گرفتم و منتشر می کردم

تا دنیا...

لابه لای خطوطی که رگ ها
بر پیشانی ات نوشته اند
حروف دوست داشتن نبض می زند

و از لابه لای نهرهایی که دراین تن های تنها
روان است
ماهی های سفیداند
که بر خلاف اب
شنا می کنند

ما آدم ها
سال هاست که باهم شنا نمی کنیم
و...

نبضم شده
پژواک تپش های تو
بگذار نبضم به تپش های تو
وابسته بماند ...


️️️

:
بهشت
همین جاست
میان دو بازوے تو
جایے ڪه سر روے سینه ات
فرود بیاید و صدای
ضربان قلبت بشود
نبض بودن هایم !

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌️️️

سرشار از بوی تنش بودم... طعم دهن و جای دست هاش ...
در وجودم مثل نبض می زد...
می‌کوبید...
چیزی جادویی...
آن جادوی ابدی ...
که تمام زشتی ها...
بدی ها ...
و کژی های دنیا را از یادم می‌برد...
خالص می شدم...
شیشه می شدم ..
و تن خود...

در عمقِ دریا می‌روم
شاید که مرواریدِ بی‌شکلی بیابم
آنجا نوای ساز
در پرده‌های بی‌صدا
چون نبض، بیدار
آوازِ ماهی‌ها سکوت و
آوای چنگِ زندگی در دستِ عشق است
هر تارِ گیسو سرخوشانه می‌نوازد
آهنگ‌های آبی و سبز
آه! ...
آیا شود که
من آن تلألو را در انگشتان بگیرم؟...

نبض نگاهت را
به گل های دامنم سنجاق کرده ام
از سایه ها که بگذری
خواب هایت
پر از سپیده ی صبح می شوند.

قید خاطرات مرده را بزن...
نبضی که رفته ، گرفتن ندارد!!!

تو آن سان عاشقانه در رگ هایم دویده اى
که بى تابانه مى رقصد نبض ام
و فریاد مى کشد قلب ام
چه درون ام غوغاست
.

زاد روزات
مرگِ شبِ من است
.
عزیزترین ام مبارک ات باد

آدم باید یکی را داشته باشد
دست اش را محکم بگیرد
نبض خودش را را حس کند
بفهمد
هنوز زنده است

نبض عاشقانه هایم را بگیر
ببین چقدر
تُ تُ تُ میزند

️

ای اندوه قشنگم زیبا!
دیوانه نیستم
من هنوز نام خود را به یاد می آورم
از پرواز پروانه کیف می کنم
و باران هنوز
نبض مرا تند می کند
و صدای تو را هنوز می شنوم
که از دور دست ها مرا عاشقانه می خوانی
فقط
هر چه می گردم...

دخترکم

تو خوابی و من به صدای آرام نفس کشیدنت گوش میدهم

هر نفست برای من نبضِ زندگیست

تصویر صورت نازنینت برایم عین عاشقیست

تا عطر تنت اینجاست نبضم به تو وابسته ست

با بوی نفس هایت، جانانه شدن با من