متن درمانده

خسته ام، دیوانه ام، درمانده ام.
جز آن سیه چشمان تو، نیست درمانی مرا.

کوچانده

باورم کردی و من از همه درمانده ترم
عابری از سفر آتیه جامانده ترم

راه رفتن به کجا و غم ماندن تا کی؟
من که از حوصله آینه کوچانده ترم

گفته بودی که کنار تو به مقصد برسم
تو نباشی به خدا از همه وامانده ترم

زندگی کبکبه ام...

کاش دردی که مرا هست طبیبان را بود
تا بدانی که چه درمانده دراین درمانند

خسته ایم،
از به هر دری برای خوشی زدن و،
پیدا نکردنِ چند صباحی حتی دلخوشی!
درمانده ترینیم،
از اینکه اینهمه عادت کردیم به خواستن و نرسیدن؛
از اینکه قلبمان اینهمه بی تفاوت شده به نشدن؛
از اینکه نقلِ هر محفل دو نفره ای شده
دوست داشتن های بی سر...

تا به امروز با غریبه های زیادی روی جدول خیابان نشسته ام. با پیرمردی که قرص های قلبش را فراموش کرده بود و نفس نفس می زد، با پیرزنی که حوصله اش سر رفته بود و به تماشای ماشین های گذری و عابرین پیاده نشسته بود، با دختر جوانی که...