متن شبهای تاریک

می‌روم تنها و بی‌نام و نشان
سوی شب‌های پر از داغ و فغان
می‌گذارم پشت سر این شهر را
با نگاهی سرد، با قلبی گران

می‌روم خاموش، چون شعری نگفت
در گلو مانده‌ست فریادی نهفت
با من است اندوهِ تلخِ سال‌ها
با من است این بغضِ بی‌صبر و شگفت

نه...

"تاریکی مطلق"

شب‌ها تو را از من گرفته‌اند، همان شب‌هایی که در سکوتشان نامت را هزار بار فریاد زدم، اما پاسخی جز بادهای سرگردان نیامد.

چگونه این تاریکی مطلق جرأت کرد تو را از آغوشم برباید؟ چگونه ستارگان خاموش تماشا کردند بی‌آنکه نوری بفرستند تا راهی برای دیدنت بیابم؟

هر...

شب هم هرشب בر خیالات خوב ؋ـکر مے کنـב ما را مے خوابانـב
ـבگر نمے בانـב غم ما را سال ها ست بیدار نگه می دارد..