نام شعر: خواب شیرین خواب شیرین را تو تلخش می کنی بر من چرا؟ حرف رفتن می زنی با من چرا ای بی وفا مهربانی کن نزن حرفی ز رفتن نازنین ساکن قلبم بمان ای مهربان در این سرا می زنی حرف نپخته یک زمان هایی فقط قلب من عادت...
قلب و قبل از دیدنت من پرورش دادم چرا؟ تا کسی آمد نگیرد قلب را از دست ما مثل دکتر می شکافی قلب را با آن نگاه تا بدزدی قلب من را از خودم ای دلربا این دلم تا دید چشمت را فراموشی گرفت ای غریبه کرده ای با این...
چشمانت دریایی ست که دائم مرا در خودش غرق میکند مجید محمدی(تنها)
