شعر سروده های عاشقانه غزل عاشقانه

گفت؛ چَشمانِ تو ایمانِ من است
لیک؛ ایمانش به مویی بند بود!
شیما رحمانی

نازِ باران را کشیدم، بلکه چشمم تَر شود
بغضِ بی گریه علاجش؛ آشتی با ابرهاست.
شیما رحمانی

گفتی که با لبخند می آیی عزیزم
تا چندم اسفند می آیی عزیزم


تا دم کنم یک چایی خون کفتری من
ساعت دقیقا چند می آیی عزیزم

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

بی تو بی تاب ترین شاعر دلتنگ منم
بی تو کم یاب ترین عاشق یک رنگ منم

تو فقط عشق منی باهمه گفتم همه جا
بر سر عشق تو من با همه در جنگ منم

آنکه صد زخم به روی بدنش مانده هنوز
آنکه از خاطر تو خورده سرش سنگ...