شعر عاشقانه اباعبدالله

ریاضیات یک دروغ پوشالی ست
یک تن ز پیشم رفته اما این جهان خالی ست

بابک حادثه

لیلی شو و بگذار که
مجنون شوم ای دوست
.
حیف است که این عشق
بخشکد به رگ و پوست

بابک حادثه

بسم الله الرّحمن الرّحیم

تویی آفتاب منصوب بر آسمان
نور تو آشکار است در دل جهان

تو یی ستاره ای که در سحرگاهان
زیر سایه تو روشن میشود کاروان

در عشق و وفا نباشد بهتر از ما
رنگ تویی بوی تو در دستانشان

با نگاهت چون ستاره های آسمان
دل...

ساقی مستان تویی مستی هفتاد و دو تن دست توست
باعث مستی تویی دست و سر و پا و بدن مست توست

حضرت احساس عشق در دل گودال تپیدن بگیر
لحظه دیدار ما با خدا خبط مرا رو به ندیدن بگیر

سرباز تو در دوره آموزشم قابل دیدار خدا نیستم...

پرچمت را هر کجا دیدم دویدم یا حسین
زیر این پرچم همیشه خیر دیدم یا حسین
من زمین گیرم ولی تو دستگیرم بوده ای
غیر خوبی از شما چیزی ندیدم یا حسین