متن غارت

کدخدا غارت ده کرد و هنوز مردم آن
سرخوش از قصه ی چوپان دروغگو هستند

تَرک دنیا به مَردُم آموزند
خویشتن سیم وغله اندوزند
عالِم آن کَس بُوَد که بَد نکند
نه بگوید به خلق خود نکند

ترسم به نام بوسه غارت کنم لبت را
با عذر بیقراری این بهترین بهانه ست

کمی دیر آمدی ای عشق اما باز با این حال
اگر چیزی از این غارت زده باقیست غارت کن

وقتی که آتش در میان خیمه ها افتاد
هنگام غارت شد...
ناگه سران کوفه لرزیدند
بین وسایل نامه های خویش را دیدند

دیر آمدی ای عشق، اما باز با این حال
اگر چیزی از این غارت زده باقیست، غارت کن

دل غارت شد
به تماشای
نگاهت

نازی‌ها تانک داشتند ، روس‌ها توپ ؛
انگلیسی‌ها با لبخند
گندم زارهایمان را درو کردند ...
و تو ، از کدام کشوری
که با دستِ خالی ، مرا غارت کردی ؟!

خوش آن زمان
که نکویان کنند غارت شهر
مرا تو گیری و گویی که این اسیر من است

بی چاره دل که غارت عشقش به باد داد
ای دیده خون ببار که این فتنه کار توست