متن غم انگیزترین

امشب مرا مجال آن هست که غم‌بارترین سطور را بنگارم.

چونان که بنویسم:
«شب، به‌سان آبی ژرف، آکنده از اختران است؛
و ستارگان، از دوردست‌های لرزان، می‌درخشند…»

نسیمی شب‌گرد، در آسمان، پرسه می‌زند
و غمی کهن‌سال را در گوش فلک نجوا می‌کند.

آری، امشب می‌توانم غم‌انگیزترین سطرها را بنویسم—
چه...

میدانی غم انگیزترین جای قصه کجاست؟
آنجا که میفهمی این آدم، دیگر همانی نیست که میشناختی، اما هرگز برایت غریبه ای که بود هم نخواهد شد!

پریا دلشب

گرچه عمری برود در غم تو آزارم
از جهان تو این غم شعرت بیزارم

راهی جز خندیدن
نداشتیم
و این غم انگیزترین
بیراهه ای بود
که سراغ داشتیم.

پنجره ای بودم
که پرده اش را
برای تماشای غم انگیزترین صحنه روز کنار زدند

دری
که برای رفتن گشودند

چمدانی
که دهانش را حتی برای یک خداحافظیِ ساده بستند

زنی
که لای لباس های تور پنهان کردند

من امّا بیرون زدم؛
مثل بوی گاز
از درز پنجره های خانه...