تویى بهارِ دلم با تو احْسَنُ الحالَم بیا بهار شود چار فصلِ امسالم بیا مُقَلّبِ قلبم، دلیل نوروزم بیا ڪناره بگیرد بدی از اقبالم نویدِ رویِ تو را مے دهد بمن حافِظ بیا ڪه فال گرفتم تو بوده ای فالم ...
کابوس نامِ دیگر دنیاست وقتی توانت کمتر از درد است وقتی شبیهِ حرْکتِ آونگ تا اوج میگیری عقب گرد است
دلم میخواست چون پروانه ای دورو برت بودم و یا شاید نگینِ ساده ی انگشترت بودم نگاهم میکنے دنیا شبیهِ چشم های توست چه میشد صاحبِ آن چشمهای محشرت بودم؟ صدایم میزنے انگار میخندد خدا امّا صدایم میزنے خواهر،چه میشد همسرت بودم؟ تورا دیدم که روی مادرت را بوسه مے...
نکند بی تو دلم عاشقِ یاری بشود شَک به دل راه بده، گرچه محالست بیا
آرزو کردم که باشم آرزویت عشقِ من آرزو بر من که در ظاهر جوانم عیب نیست...
مثل فرزند چموشی ، که کتک خورده ی توست دوستت دارم و از دیدن تو ، بیزارم .
بے تو تنها نشدم ، خاطره ها شاهدمند عکس ها و در و دیوار و خدا شاهدمند دل ندادم به کسی ، بعد تو پوسید دلم بی مروّت همه ی اهل وفا شاهدمند من نگفتم به تو برگرد همه می دانند قاصدک ها که سرودند بیا شاهدمند چشم خود با...
مقصدت دیدن من بود ولی در راهت... آنقدر بود شبیهم ، که مرا یادت رفت...!
