امروز اگر روزهای جوانی را به ما برگردانند نمیدانیم چه کنیم. احساس مرموز و لطیفی که از آن روزها به جامانده، دیگر بیدار نخواهد شد.چقدر آرزو داریم که باز در امواج خروشان آن احساسات غرق شویم؛چقدر آرزو داریم که آنها را به خاطر بیاوریم و پرستش کنیم. اما چه فایده؟...
تمام دوران کودکی به امید رسیدن به این آرزوی درست، و به امید معجزه ی بزرگ شدن، می گذرد و وقتی بچه ای بزرگ شد، اغلب فراموش می کند که چه کارها می خواسته بکند، و اگر هم فراموش نکند، آن را آگاهانه به فراموشی می سپارد. به همین دلیل...
مصیبت در لحظات اول کشنده نیست. ضربه آنچنان شدید است که نمی توانی درست درک کنی چه بر تو گذشته است. اما زمان! زمان که می گذر تازه می فهمی که بر سرت چه آمده است.زخم به جای التیام گسترش می یابد و همه روح و قلبت را در تسخیر...
انسان به عبث برای خود خدایانی می سازد تا از طریق نیایش و تملق، چیزی را از آنها بگیرد که تنها با قدرت اراده ی خود می تواند به دست آورد.
مهم نیست اگر انسان برای کسی که دوستش دارد غرورش را از دست بدهد ، اما فاجعه است؛ اگر به خاطر حفظ غرور ، کسی را که دوست دارد از دست بدهد.
موش می گفت: آه. دنیا روز به روز تنگ تر می شود. قبلن آن قدر بزرگ بود که ازش ترسیده بودم. می دویدم. می دویدم و خوش حال بودم که آن دوردست ها دیوارهایی ست که از هر سو سر بلند می کند. دیوارهای عظیم آن قدر سریع به سمتِ...
کسانی که ما را دوست دارند، از آنها که از ما نفرت دارند، خطرناک ترند! زیرا انسان قادر نیست در مقابل آنها از خود مقاومتی نشان دهد. هیچکس نمیتواند به اندازه یک دوست، انسان را به انجام کاری وادار کند که درست بر خلاف میل اوست.
مردم جاهل و توده های ناآگاه مشمئزکننده و منفورند.آنها به سان گرگهایی هستند که فقط با گوشت می توان آنها را ساکت کرد.
ما نمی دانیم که خوشبختی و بدبختی فی نفسه چیست، ولی می دانیم عدم تناسب بین آرزوها و توانایی برآوردن آن است که سبب بیچارگی می شود. اگر انسان می خواهد خوشبخت باشد باید زندگانی را در خویشتن متمرکز سازد و اراده و آرزوی خود را در حدود توانایی خویش...
من بر این باورم که برای تحقق صلحِ جهانی نخست باید به صلحِ درونی رسید ! کسانی که به طور طبیعی آرام و در صلح با خویش اند،قلبهایی گشوده تر به سوی دیگران دارند ...
آدمی هنگامی به جدل روی می آورد که سلاحِ دیگری نداشته باشد. آدمی می داند که دست زدن به جدل شک برانگیز است، زیرا چندان باور پذیر نیست. اثرِ هیچ چیزی را به آسانیِ اثری که یک جدلگر می گذارد، نمی توان زدود.
ما گمان میکنیم که لیاقت و ظرفیت عشق را نداریم.گمان میکنیم اگر بگذاریم عشق در وجودمان راهی یابد،خیلی حساس و با محبت میشویم ولی شخص خردمندی به اسم لوین چقدر قشنگ این مطلب را بیان کرده است:عشق تنها کارِ عقلانی و منطقی است.
تمامی محکومیت انسان در این جمله نهفته است. زمان بشری دایره وار نمی گذرد بلکه به خط مستقیم پیش می رود. به همین دلیل انسان نمی تواند خوشبخت باشد، چرا که خوشبختی تمایل به تکرار است...!
در سال های جوان تر و ضعیف تر بودنم، پدرم به من نصیحتی کرد که از همان موقع در ذهنم می چرخد. این طور گفت که : هروقت میخواهی از کسی ایرادی بگیری،فقط یادت باشد همه مردم دنیا شانس و بختی را که تو داشتی نداشتند.
یک اخلاقیات باور انسان را در مقامِ حیوانی معقول تعریف می کند. این تعریف همان ذات است. اسپینوزا هرگز ذاتی برای انسان تعریف نمی کند و انسان را حیوانی معقول نمی داند. او انسان را با آنچه می تواند انجام دهد تعریف می کند: با بدن و با نفس....
ما گرفتار عادت زیستن شده ایم، پیش از آن که به اندیشیدن عادت کنیم.
ما انسان ها زمانی ارزش های واقعی زندگی را درک میکنیم که در لبه ی پرتگاه ایستاده ایم. ژوزف کمبل
به دختران خود یاد دهید؛ قبل از ازدواج به آرزوهایشان برسند، مردان غول چراغ جادویی علاء الدین نیستند..!
وقتی شما مورد سرزنش و سرکوب دیگران واقع می شوید، به خاطر بیاورید که همیشه علتش این است که آن فرد از این کار در وجود خود احساس بزرگی و غرور می کند و در بیشتر اوقات نشانه این است که شما کار بزرگی را انجام می دهید و مقام...
دو گناهِ کبیره یِ انسانی وجود دارد که بقیّه همه از آن ها سرچشمه می گیرند: بی صبری و سهل انگاری. بی صبری آدم ها را از بهشت بیرون راند؛ سهل انگاری نگذاشت به آن بازگردند. یا شاید فقط یک گناهِ کبیره وجود دارد: بی صبری. بی صبری سببِ راندنِ...
به محض اینکه شغلی پیدا میکنید که مورد علاقه تان نیست، هرچه قدر هم مقاومت نشان بدهید باز به آن وابسته می شوید.الکی یک مهارت نامربوط کسب نکنید، بی خود اطلاعات تخصصی جمع نکنید و در هیچ کاری استاد نشوید. خوردن انگ واجد شرایط برابر است با بدهکار شدن به...
- بزرگترها جهان را عادی می شمارند. خود را راحت به خواب خرگوشی زده اند و زندگی روزمره ی خود را ادامه می دهند. تو آنقدر به جهان عادت کرده ای که دیگر هیچ چیز برایت عجیب نیست. - این چرندها چیست می گویی؟ + دارم می گویم همه چیز...
هیچکس نمیتواند آزادی خود را هدف خویش سازد مگر اینکه آزادی دیگران را نیز به همان گونه هدف خود قرار دهد.
باید در افکار خود تجدید نظر کنیم٬ ولی فریفتهٔ قفسه های جدیدی می شویم. سردرگمی و آشفتگی ما تنها تقصیر خودمان نیست. درک نادرست ما از نیازهایمان را٬ به قول اپیکور٬ باورهای باطل اطرافیانمان بدتر می کند٬ باورهایی که سلسله مراتب طبیعی نیازهای ما را منعکس نمی کنند و بر...
