متن هایکو

سرتاسر باغ
گیلاس ها در برف ،
کابوس زن بیوه

تاکِ خانه ی پدری،
پیچیده اینجا و آنجا سبز
واریسِ ساقِ پاهایم

کسی آیا
آیین پرنده ها را می داند؟
گنجشکی مرده

زیر یک سقف
دو پرستو تازه فهمیدم
آشیان چیست

با سکوت چکاوک
دوباره نگهبان می شوم،
انگشت روی ماشه

تاخت می زنم...
بوسه ای از چال گونه
با دوگوجه سبز

به آسمان که رسید
نخ آبی تمام شد
کوبلنی که می دوزم

آیینه دروغ می گوید
وقتی دستِ چپش را از دستِ راستِ تو بالا می آورد .
تا با ضد
تعادلِ هستی, بنایش توهمی راست باشد....!


حادیسام درویشی

سیبهاى پا درختی،
هر پاییز کمى سرخ تر
لبهاى رُژ زده ام

بدونِ فال
رازم را فاش می کند،
سُرخ ترین انار

روز عشاق ،
امروز هم سگِ همسایه
شاشید بر بوته ی رز

ساقه ی لادن در باد،
وصیت نامه می نویسم
بدونِ رازهایم

در انتظار کَسی،
قاصدک از تار عنکبوت
می دهم به نسیم

حالا که مُرداد است
بیاویز پِچ پِچی از دهانت
بر آن لاله که دیده نخواهد شد،
سرخ چون داغی بر بالِ این پروانه
در بندِ زنجیری سرد

نیمه شب
کمی روشن شده
با یاس سفید