متن کارون

یه جاهایی،
مثل نخلای بلند جنوب،
نیازی نیست تو چشم باشی
کافیه سایه باشی
برای خسته‌ای که دنبال نفسه!

مثل نسیم نرم کارون
بی‌صدا عبور کن،
اما واقعی.

اینجا،
هر لحظه بوی آفتاب می‌ده،
و خاک
زیر نور، صبوری می‌کشه.
اهواز  جایی میان نور و نفس

جنگ، چون آورد سر، از خود برون
شد «لبِ کارون» و «گل‌بارانِ» خون

در دفاعی که، مقدّس بوده است
مِهرِ کارون، یادِ هر کس بوده است

پس چرا بعد از دفاع و، جنگِ سخت
در رهش، افتاده صدها سنگِ سخت

با تفکّرهای وجدانِ صفا
بنگرید اینک به حال و، روزِ...

چشم و دلم روشن این چه یاریه
هوار هوارم شدی دار و ندارم
دلم بنده دلم بنده به اسمت که گلو بنده
به اون صورت خوش خنده ...
تو رقص ماه و کارونی مثل شوق نی امبونی
جنون عشق مجنونی ...
دلم رامه به پای نیگای تو خیامه چشای سیای...

کابوسِ خشکسالی،
گلوی کارون را می فِشُرَد..
***
آه خوزستان!


زانا کوردستانی