کسانی هستند که بودنشان دنیا را موجه می کند.
پول روی همه ی حروم زادگی ها را می پوشونه
هر کسی به اندازه ی ضربه هایی که خورده تنهایی اش را محکم تر بغل کرده است
من از آنهایی که در باور خود، همیشه حق دارند متنفرم…
گاهی می اندیشم درختی که تنها بالای کوه زندگی می کند چرا از جنگل فرار کرده !
اگر چه مردم وانمود می کنند که به حق احترام می‌گذارند اما در برابر هیچ چیز غیر از زور سر فرود نمی‌آورند !
گفت : بیا به عقاید هم احترام بگذاریم ! گفتم : نه دلیلی دارد و نه ضرورتی ، همین که کاری به کار هم نداشته باشیم کافیست !
وقتی انسان آموخت،آن هم نه فقط بر روی کاغذ،که چگونه با رنج هایش تنها بماند و چگونه بر اشتیاقش به گریز چیره شود، آن وقت چیز زیادی نمانده که یاد نگرفته باشد
ما گرفتار عادت زیستن شده‌ایم ، پیش از آنکه به اندیشیدن عادت کنیم ...
گاندی ثابت کرد که امکان‌پذیر است کسی برای مردمش مبارزه کند و پیروز شود بدون اینکه حتی یک لحظه احترامِ دنیا را از دست دهد.
پاییز بهار دیگری است که در آن هر برگ یک گل است.
هیچ چیزی چندش آور تر از احترامی که از ترس نشات گرفته، نیست.
طغیان، هر چند چون چیزی نمی‌آفریند، در ظاهر منفی است، اما چون آن بخش از انسان را که باید همواره از آن دفاع شود، آشکار می‌کند، عمیقا مثبت است.
دکتر، چه کسی این همه را به تو آموخت؟ بی درنگ پاسخ آمد: رنج
