متن کوتاه تسکین

رنجیدن از حقیقت
بهتر از تسکین با دروغ است

تنها به غمم تسکین بخشد غزل حافظ
آنجا که چه زیبا گفت ：داد از غم تنهایی

لبخندی بزن
لبخندِ تو شیرین است
دارو به چه کار آید
لبخندِ تو تسکین است...

و حرف‌هایت‌
تسکین‌ دهنده‌ حال خرابمه

باغِ صبور و خسته از دی‌ماه غمگینش
برفی بدون‌ِوقفه می‌بارد به تسکینش

یه آقایی دارم

که زندگیمه ، نفسمه ، بودنش برام تسکینه ، دوستت دارم آقایی جونم …

خرم آن کس که در این محنت‌گاه
خاطری را سبب تسکین است

-
نه نمی‌توانم فراموشت کنم
زخم‌های من بی حضور تو از تسکین سر باز می‌زنند
بال‌های من تکه تکه فرو می‌ریزند...

نه دوری که منتظرت باشم
و نه نزدیک که به آغوشت کشم
نه از آنِ منی که قلبم تسکین گیرد
و نه از تو بی نصیبم که فراموشت کنم
تو در میانِ همه چیزی!!!!!