چنان که گویی از ستیغ آسمان...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
چنان‌که گویی از ستیغ آسمان‌های دور،
دست‌افشانِ نسیم،
درود می‌فرستند
به سرزمین‌هایی که هنوز نامی از ما دارند،
پرندگان،
سفیدبالانِ خسته‌دل،
از بامدادانی گمنام
سوی اقلیم‌های کهن بال می‌گشایند.
بر مدار بادهای بلند
سرازیر می‌شوند،
در سلوکی بی‌صدا
بر مرز دشت‌های آشنا.
فرود می‌آیند – آهسته،
چنان‌که هیچ آوازه‌ای برنخیزد
مگر صدای بال زدنشان
بر علفزاران خواب‌زده.
ای کودکِ من،
چشم بگشا،
سکوت کن،
و بنگر —
که گاهی تماشای بال‌زدن،
بر هر نغمه‌ای فزونی دارد.
تفسیر با هوش مصنوعی
شعر، تصویر پرندگان خسته‌ای را از آسمان‌های دور به سوی سرزمین‌های ناشناخته نشان می‌دهد. پرواز بی‌صدا و آرام آن‌ها، لحظه‌ای از سکوت و آرامش را به تصویر می‌کشد. شاعر کودک را به تماشای این زیبایی دعوت می‌کند و می‌گوید گاهی تماشای سکوت و پرواز از هر نغمه‌ای برتر است.