تو تمام لبهایت را در شیشهای از مهتاب به من سپردهای و من با بوسهای از جنس پرندهی بیبال در آغوشت چون صدای گمشدهی باران جای خواهم گرفت
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.