ما آلوده ایم به پینه های...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
5 امتیاز از 1 رای
ما آلوده ایم
به پینه های بغض آلودی که برای حیات
بوی گندم را
در ریه ی روزهای ناکوک
به کوچ عمر
کوک می زنند؛
چشم های در غبار
عطر نان
در یادآور تقویمی
کوک کرده اند
که در اخم ساعت
دیوار را در محاصره
حراج می کنند؛
چه کسی باید، این را بپرسد؟!
«بوی بهبود، کی از اوضاع جهان
می شنویم»؟
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
در این شعر، شاعر از رنج و سختی زندگی می‌گوید. ما آلوده به دردهای پنهانیم و برای زنده ماندن، در روزهای سخت، بوی نان (امید) را به یاد می‌آوریم. چشم به راهِ روزهای بهتری هستیم، اما در دنیایی که امید به سختی یافت می‌شود و همه چیز در حال از بین رفتن است، این سوال را می‌پرسیم: چه زمانی اوضاع بهتر خواهد شد؟