متن بهاره طلایی

نگاهم کن نگاهِ تو پیامِ محشری دارد
چه گیرایند چشمانت،شرابِ نوبری دارد

پری سیمایِ آتشْرخ، به لبخندت گرفتارم
بخندی زندگی هم لهجه یِ شیرین تری دارد

بیا تا بشنوی این بار هم ناگفته هایم را
که خاموشی کنار تو، زبانِ دیگری دارد

به تنهاییِ شب هایم، جهنّم اشک می بارد...

مستِ آغوشش شدم،تا صبحدم شب زنده دار

ابن سیرین؛خوابِ شیرین دیده ام،تعبیر چیست


بهاره طلایی

به یغما می برد هر صبح
عبور آفتاب
بادبادک یادت را؛
که هر شب
میهمان آسمان وحشی
خواب هایم هست....

تنها،
مرگ خود را می نگرد
در کالبدی خالی از احساس؛

زنده به گور
با چشمانی باز
در مسلخی
مسخ شبمرگی....

شورشی با دیدنت، در قلب من برپا شده

این انقلاب مخملی، از فتنه ی چشمان توست

مرا به بزم عاشقانه ات ببر
در این شبی که ماه
با نگاه هر ستاره
جرعه جرعه مست می شود...
پیاله ام شکسته است
تو از شراب چشم خود
دو جرعه قرض می دهی؟