رهایم کن از حصار روزمرگی و...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای
رهایم کن از حصار روزمرگی و غبار فراموشی...
بگذار جانم در نسیم بی‌پایان حقیقت سبک شود
و نگاهم در روشنای بی‌کران آگاهی شفاف گردد.
می‌خواهم سکوت خویش را در آواز ستارگان بجویم...
بر صفحه‌ی آسمان نام خود را با جوهر سپیده بنگارم
و برای حیرانی انسان، شعله‌ای از حضور باشم؛
شعله‌ای که هر دم راز هستی را دوباره می‌گشاید.
بهزاد غدیری٫ نجوای جنون
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
این متن، خواهشی برای رهایی از زندگی یکنواخت و فراموشی است. گوینده می‌خواهد روحش با حقیقت سبک شده و نگاهش با آگاهی روشن شود. او به دنبال یافتن معنا در سکوت و هستی در آسمان است، می‌خواهد نامی ماندگار از خود به جا گذارد و همچون شعله‌ای راز هستی را آشکار کند.